Dag 16. Mezieres

Eerst naar de Decathlon om de van de waslijn ontvreemde broek van John te vervangen. Ook maar nieuwe snelbinders gekocht want ze waren echt aan vervanging toe. Buiten troffen we 2 nederlandse Santiagogangers aan die maar klaagden over kou en thermo ondergoed gingen kopen. Lange wollen onderbroeken zouden deze zuurpruimen niet misstaan. We stonden te kijken welke afslag we moesten hebben om Chartres te verlaten toen een pittige 70jarige dame naast ons stopte en vroeg waar we heen wilden. Dit gezegd hebbende vond zij dat we een te steile helling op zouden gaan. We moesten haar maar volgen op haar kleine gele fietsje en dan zou zij ons via een andere route een mindere klim laten volgen. Dat hebben we geweten. Ze ging er als een schicht vandoor en lapte alle verkeersregels aan haar laars. Wij volgden haar met de tong op onze schoenen en uiteindelijk bracht ze ons op de goede weg. Bedankt. In het volgende dorp onze dagelijkse boodschappen bij de bakker gedaan. Een oude veteraan sprak ons aan en was zielsgelukkig dat wij uit Nederland kwamen. Hij was in dienst geweest in Noord Nederland, een plaats die begint met ' en daarna iets met oe en aard. Geen flauw idee waar in Nederland. Geen flauw idee. Daarna over ongeveer heel Nederland gehad voordat we hem duidelijk hadden gemaakt dat we vandaag nog 80km wilden fietsen. Onderweg nog 7 Santiago hangers op de fiets getroffen waaronder een leuk stel uit Mechelen. Henk uit Breda had 80 km gefietst en wilde nog 35 km fietsen. Gauw gezegd dat hij maar vlug door moest gaan. Toen John onderweg op een vreemde plek stond toepassen stopte er een truck naast ons. Een heel enthousiaste Fransman, de chauffeur, was ook naar Santiago op de fiets geweest en vroeg wáár wij gingen overnachten. De camping, Canada geheten, kende hij ook en vertelde hoe wij daar het best heen konden fietsen. Op ongeveer 1 km zetten wij Google Maps aan om ons naar de camping te laten leiden. Op advies daarvan sloegen we rechtsaf. Tegelijkertijd begon een ezel te balken en een auto te toeteren. De Fransman met de truck had ons bij die afslag opgewacht en vertelde dat we maar 300m rechtdoor moesten fietsen voor de camping. Volgens ons wist de ezel dat ook. In het zonnetje op de camping witte boontjes met vlees gegeten. Zelfs John at zo maar de boontjes smakelijk op.